Dane pedofilów i gwałcicieli pochodzących z Mińska

PROF. HARTMAN: WATYKAN JEST ZBOCZONYM BURDELEM I SIEDLISKIEM MAFII
http://polityczek.pl/uncategorised/10682-prof-hartm...
Filozof profesor Jan Hartman wypowiedział się w swoim najnowszym felietonie dla portalu polityka.pl na temat Kościoła katolickiego.

Przyszłość Kościoła wg Hartmana

- Wojna w Kościołem i jego pasożytniczą potęgą wchodzi w ostrą fazę. Polska idzie tropem innych krajów, gdzie już dawno - czasem przed wiekami - lub niedawno jak w Irlandii zdemaskowano potwora ukrytego za obłudnie świątobliwą miną i pokazano mu jego miejsce w wolnym społeczeństwie.

Nadchodzi dla Kościoła czas kary, a dla narodu czas słusznego gniewu i wyzwolenia. A będzie tą karą podporządkowanie Kościoła prawu jednakiemu dla wszystkich organizacji, równy z innymi organizacjami status. Skończy się władza, skończą przywileje, rządowe pieniądze, panoszenie się w instytucjach publicznych i edukacyjnych, bezkarne sianie nienawiści do wszystkiego, co niekatolickie, deprawowanie dzieci opowieściami o grzesznej masturbacji i jeszcze bardziej grzesznym homoseksualizmie. Za to zacznie się płacenie podatków, nie mówiąc już o siedzeniu w więzieniu za pedofilię bądź jej ukrywanie, za złodziejstwo i wyłudzenia. (...) Kościół zawsze był i nadal jest systemowo zły, jego doktryny fałszywe, pełne pychy i często wprost nieludzkie, a dobroć zjawia się w nim rzadko i wyjątkowo, wyrastając jak kwiaty na bagnie. Kościół zawsze był siedliskiem zbrodni, pychy i rozpusty, zawsze zabijał, zawsze niewolił, zawsze niszczył, gnębił i dyskryminował. Jest wzorem i natchnieniem dla wszelkiego totalitaryzmu i ucisku aż po dziś dzień.

Jan Paweł II oczami Hartmana

- Apogeum rozpasania Kościoła – złodziejstwa i zboczenia – przypadło na lata pontyfikatu Jana Pawła II. To on był głową Kościoła i na niego spada odpowiedzialność za wszystkie potworności, które działy się pod jego nosem, tuż obok. Ich sprawcami byli nierzadko ludzie, których gorąco protegował i którzy z tej osłony korzystali, by gwałcić i kraść. Mówić, że Wojtyła nie wiedział (bo mu Dziwisz nie powiedział), to obrażać inteligencję i jego, i naszą. To śmieszne. W gazetach pisali, filmy kręcili, gadali i plotkowali po całym Kościele, a ten akurat głuchy jakiś i nic nie słyszał. Tak jak śmieszne jest w swej naiwności myślenie, że niewiedza cokolwiek usprawiedliwia. Gdyby Wojtyła nie wiedział, że Watykan jest zboczonym burdelem i siedliskiem mafii, to tym bardziej byłby winny.

Kult Wojtyły obraża uczucia religijne ludzi prawdziwie wierzących. (...) Hańbą jest wszechobecność hołdów i pomników, nazw ulic, placów i szkół nie tylko dlatego, że sam kult jednostki jest czymś wstrętnym, lecz dlatego, że wiedza o zgniliźnie Kościoła od dawna jest już powszechnie dostępna i niepodważalna - wypowiada się profesor Jan Hartman na swoim blogu.

Św. Maksymilian Maria Kolbe już przez sobie współczesnych krytykowany był, iż zbyt łatwo daje wiarę pogłoskom o „niewidzialnej ręce masonerii”, która wpływa na wszystkie dziedziny życia, dążąc do wywrócenia porządku w narodach niegdyś chrześcijańskich. Dziś Wielki Mistrz Wielkiego Wschodu Francji już tylko „przypomina” rządzącym o „obowiązku” zachowywania laickości, która w całym post-chrześcijańskim świecie stała się obowiązującą definicją państwowości. Co powiedzieliby dawni naiwni krytycy „teorii spiskowych”, gdyby dożyli dzisiejszych czasów?

Dawna mądrość katolicka nie omijała szerokim łukiem ekumenizmu świadomości, iż cnota Bożej miłości w człowieku jest jak medal, który z konieczności ma dwie strony. Na awersie widnieje miłość Boga i wszystkiego, co od niego pochodzi, lecz i rewers nie pozostaje pusty – logiczną konsekwencją musi znaleźć się na nim wszystko, co Bogu jest przeciwne. Ta prawda rodziła w dawnych katolikach – począwszy od papieży, a skończywszy na prostym rolniku odrywającym rękę od pługa, by przeżegnać się przed pobliską kapliczką – postawę zdecydowanego sprzeciwu wobec zła. Władztwo upadłego anioła, na tym świecie – wraz z wydanymi przezeń herezjami, schizmami i rozmaitymi sekciarskimi związkami – nie czyniło szatana nigdy dla ludzi Kościoła partnera do dyskusji, lecz po prostu ustawiało we wrogim obozie, z którym – w sensie duchowym, a nieraz i dosłownym – pozostawali oni w stanie permanentnej i nieubłaganej wojny. Świadomość tego stała u początków powołania takich instytucji jak Święta Inkwizycja, istniejąca po to, by ratować dusze przed zatraceniem w odmętach tej wojny. Zainspirowała również tak wspaniałe czyny chrześcijańskiego rycerstwa jak wyprawy krzyżowe.

XX wiek ze sztandarem Lucyfera

Nie trzeba nikogo przekonywać, iż wiek XX jest w dziejach ludzkości okresem naznaczonym piętnem zła, które można by porównać jedynie z szarżą rozszalałych hufców diabelskich (II wojna światowa) i mrocznym panowaniem „księcia tego świata” (Związek Sowiecki oraz okupowane przezeń państwa). Bylibyśmy jednak niesłychanie krótkowzroczni, gdybyśmy całe zło tego stulecia zrzucili na karb kilku nienasyconych dyktatorów, zapominając o poprzedzającym je długim maratonie, w którym pałeczkę przekazywały sobie kolejne emanacje chaosu i rozbicia – od wystąpienia Lutra i poprzedzających go pomniejszych herezji, poprzez ukształtowanie się bezbożnej antyfilozofii, do powstania najupiorniejszego związku w dziejach ludzkości – masonerii. Widząc nienawiść tej organizacji do odwiecznego porządku, jaki Bóg ustanowił na świecie, wyrażonej w rewolucji zaplanowanej pośród mroków francuskich lóż, trudno nie odnieść wrażenia, iż stanowi ona apogeum tego, co może z siebie wydać ludzkie serce opętane złem. Wiek XX – jak każdy, w którym wybuchło ono ze szczególną siłą – wydał swoich szczególnych świętych wojowników. Ich specyficzny dramat polegał na tym, iż przyszli na świat w czasach porewolucyjnych, w których Kościół był wprawdzie jeszcze dość silny duchem, ale tracił wszelkie świeckie podpory swej potęgi – państwo kościelne pod zarządem papieża i europejskie państwa wyznaniowe gotowe do wystawienia wojsk w odpowiedzi na sygnał Głowy Kościoła. Można sobie wyobrazić ów gniew przemieszany z bezsilnością, gdy katolicy ówcześni widzieli jak pod dyktando Wielkich Mistrzów światowej masonerii świat stawał się coraz bardziej zlaicyzowany, a duch bojowy wśród niegdyś chrześcijańskich narodów zamarł do tego stopnia, iż nie było już szans na zakrojone szeroko działania wojenne dla zachowania starego porządku.

Dwudzieste stulecie po Chrystusie było też czasem, gdy masoneria zaczęła działać wyjątkowo zuchwale i coraz głośniej wykrzykiwać swoje postulaty – widząc, że spełniają się one jeden po drugim (zniszczenie Państwa Kościelnego, destrukcja instytucji rodziny poprzez wprowadzanie „ślubów” cywilnych i rozwodów etc.). Szaleńczą pychę, z jaką występowała wówczas owa sekta, opisał św. Maksymilian Maria Kolbe, naoczny świadek rzymskich obchodów dwusetnej rocznicy powstania wolnomularstwa. Młody Kolbe wspominał istną czarną procesję, jaka przeszła w tym dniu ulicami Wiecznego Miasta, powiewając sztandarami z wizerunkiem Lucyfera miażdżącego pod stopami św. Michała Archanioła. Z niektórych okien spuszczono płachty z podobnym przedstawieniem, a po mieście krążyły ulotki głoszące, iż „diabeł będzie rządził na Watykanie, a papież będzie jego gwardią szwajcarską”.

Rycerska stal przekuta w miecz ducha

Po tym rzymskim horrorze brat Maksymilian doszedł do wniosku, iż w działalności tego związku, który określił potem jako „masońską mafię” ogniskuje się cel walki. Jeszcze tego samego dnia Kolbe wraz z sześcioma współbraćmi założył Milicję Niepokalanej, której celem było nawracanie „przede wszystkim masonów”. Dlatego też w tradycyjnej wersji wezwania „O Maryjo bez grzechu poczęta…” dodawanego po każdej dziesiątce Różańca świętego Maksymilian i jego wierni modlili się słowami: „i za wszystkimi, którzy się do Ciebie nie uciekają, a zwłaszcza za masonami i poleconymi Tobie”.

Program ten realizowany był nie tylko poprzez modlitwę i akty strzeliste. Ojciec Maksymilian angażował się osobiście w zdobywanie dla Chrystusa najbardziej zatwardziałych członków sekty. Tak było w przypadku znanego międzywojennego pisarza Andrzeja Struga, będącego jednocześnie masonem 33. stopnia i Wielkim Mistrzem warszawskiej loży. Kolbe ze zdumieniem wspominał zatwardziałość tego szanowanego literata, gdy przychodziło do rozmowy o znienawidzonej przezeń religii katolickiej.

Święty rozumiał dzieje XIX i XX wieku jako zmaganie Niepokalanej z siłami zła. Zwracał uwagę na różne odsłony tej walki. „Że Francję opanowali masoni, to nie ulega żadnej wątpliwości” – pisał, zwracają uwagę, iż cała tamtejsza nagonka na Kościół to „nic innego jak tylko wykonanie uchwał Wielkiego Wschodu”. Na te wydarzenia Niebo odpowiadało szczególnymi znakami. „Dlatego też i Niepokalana szczególniejszą opieką otoczyła ten kraj. Tu raczyła objawić swój «Cudowny Medalik» w roku 1830 i tu w Lourdes, w roku 1858 objawiła się ubogiej dziewczynce Bernadetcie wzywając do pokuty i zachęcając własnym przykładem do odmawiania Różańca. I tu sama nazywała siebie: «Jam jest Niepokalane Poczęcie»”. Takie atrybuty duchowej potęgi Bóg przekazywał katolikom, gdy dawne ostoje katolickiej cywilizacji pogrążały się w marazmie.

Walka na wszystkich frontach współczesności

„«My Kościoła nie zwyciężymy rozumowaniem, ale psuciem obyczajów», uchwalili na zjeździe masoni. I poczęli siać niemoralność przez teatry, kina, książki, czasopisma, obrazy, rzeźby itd.” – pisał św. Maksymilian w jednym z numerów „Rycerza Niepokalanej”. Samo zresztą czasopismo powstało w odpowiedzi na gorące apele papieży, od bł. Piusa IX do św. Piusa X, by potędze liberalnej prasy przeciwstawiać dobrą prasę katolicką. Franciszkanin zdawał sobie sprawę, iż masoneria, którą Kolbe określał mianem „głowy piekielnego węża”, zazwyczaj nie walczy z karabinem w ręku, prowadzi jednak wojnę znacznie straszliwszą – mającą wyniszczyć i od środka zdegenerować istotę ludzką, odrywając ją od wszelkich nadprzyrodzonych pojęć i wpływu łaski Bożej.

Innym frontem, na którym redaktor naczelny „Rycerza…” widział zepsucie szerzone przez masonerię była coraz bardziej nieskromna i wyuzdana moda, którą określał jako „za przeproszeniem – świńską”, ubolewając, ile dusz ginie przez ten bezwstyd. Ojcu Maksymilianowi zarzucano wtedy przesadę, twierdząc, iż zbyt łatwo daje wiarę istnieniu międzynarodowego spisku, w którym masoni, żydzi i socjaliści współdziałają we wspólnym celu zrewolucjonizowania świata. O ile wówczas, kiedy obyczaje społeczne nie były jeszcze tak dogłębnie wywrócone, podobne oskarżenia o „naiwność” miały jeszcze pewne podstawy, o tyle w dzisiejszych czasach, o których śmiało możemy powiedzieć, że stanowią realizację wszystkich rewolucyjnych ideałów – nie sposób nie przyznać racji przenikliwej ocenie świętego sługi Niepokalanej, wedle którego „niewidzialna ręka masonerii” zaczyna przenikać do wszystkich dziedzin życia.

Dlatego warto pamiętać, iż ów antymasoński aspekt działalności św. Maksymiliana Marii Kolbego nie jest tylko jakimś wątkiem ściśle historycznym, który dziś traci na aktualności. Masoneria nie musi już tak zuchwale jak dawniej podnosić głowy, ponieważ współczesne liberalne demokracje stanowią spełnienie wszystkich jej marzeń na temat nowego porządku świata. Nie oznacza to jednak, iż przestała ona istnieć, a przede wszystkim, że skutki jej działań w jakiś sposób rozeszły się czy rozejdą po kościach. Obierając św. Maksymiliana za patrona naszej własnej walki o zbawienie, pamiętajmy, iż ta walka osadzona jest w konkretnym kontekście i nie mniej ważne niż kształtowanie własnej doskonałości chrześcijańskiej okazuje się staranie, by świat, począwszy od rodziny, powracał do tego porządku, który skutecznie wywróciły wieloletnie podchody i szturmy rewolucji.


Filip Obara

Sanktuarium w Łagiewnikach przeprasza, wyciąga wobec swojego pracownika konsekwencje służbowe i zapewnia, że przeprowadzi u siebie szkolenie z prewencji.

Ofiara Romana B., (byłego już) księdza ze zgromadzenia chrystusowców, wspominała, że jako trzynastolatka była gwałcona przez niego w wynajmowanych pokojach w domach pielgrzyma. Nikt z obsługi tych miejsc wówczas nie reagował. Paweł Kostowski, autor petycję „Żądamy wycofania skargi kasacyjnej przez zakon chrystusowców”, postanowił sprawdzić, czy dziś podobna sytuacja byłaby możliwa.

29 sierpnia na YouTubie opublikował materiał „Sanktuarium w Łagiewnikach przyjmuje pedofila”. Słychać w nim, że mężczyzna podczas rozmowy telefonicznej podaje się za księdza i rezerwuje pokój dla dwóch osób. Zaznacza, że przyjedzie z trzynastoletnią Olą. Jego telefon nie wzbudza żadnych podejrzeń pracownika Domu Duszpasterskiego Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach (miejsce to wymieniała ofiara Romana B.). Recepcjonista zapewnia, że nie będzie żadnego problemu i przytakuje na prośbę, żeby utrzymać to w tajemnicy.

Sanktuarium w Łagiewnikach wydało dziś w tej sprawie oświadczenie. Małgorzata Pabis, jego rzeczniczka prasowa, informuje, że z pracownikiem recepcji, który dokonał rezerwacji, została przeprowadzona rozmowa dyscyplinarna oraz wyciągnięto wobec niego konsekwencje służbowe.

„Aby podobna sytuacja nigdy więcej się nie powtórzyła, podjęliśmy decyzję o przeprowadzeniu w najbliższym czasie szkolenia dla wszystkich pracowników z zasad prewencji oraz o wypracowaniu kodeksu właściwych praktyk obowiązującego wszystkich pracujących w Domu Duszpasterskim” – czytamy w oświadczeniu.

Sanktuarium przeprasza „za zaistniałą sytuację, która nigdy nie powinna się wydarzyć” i zapewnia, że dołoży „wszelkich starań, aby Dom Duszpasterski był środowiskiem bezpiecznym dla dzieci i młodzieży”.
http://wiez.com.pl/2019/09/04/pokoj-dla-ksiedza-i...

To nie jest pedofilia. Islam na to zezwala

Imam salaficki Muftah Mohammad Maarouf, znany też jako „Abu Yahya”, wystąpił w telewizji egipskiej w dyskusji. Chodziło o to, czy wiek dziewczyn wydawanych za mąż w Egipcie ma być obniżony z 18 do 16 lat. Abu Jahja zapędził się na tyle, że ogłosił: „To nie tylko ja tak mówię, w muzułmańskim prawie szariatu nie ma ustalonej granicy wieku zdatności do małżeństwa, jeśli chodzi o kobiety” i dodał, że można poślubić dziewczynkę nawet na następny dzień po narodzeniu.

Można byłoby uznać, że jest nieukiem i nie reprezentuje prawdziwego islamu, gdyby nie fakt, że niejednokrotnie i w niejednym kraju muzułmanie postępują zgodnie z tym, co on mówi. Na przykład w Pakistanie ostatnio została zgwałcona 3-letnia dziewczynka. W Afganistanie ojciec zabił własną córkę za to, że nie chciała z nim uprawiać seksu. Córka miała 1,5 roku. Wydarzyło się to 10 września 2017 r., a nie w jakimś średniowieczu. Zresztą w tym samym czasie w tym samym Afganistanie sześciu mężczyzn zgwałciło 10-letnią dziewczynkę, po czym ją ścięto. W Indiach natomiast czterech gorliwych muzułmanów gwałciło przez 10 dni 16-letnią dziewczynę domagając się, by została muzułmanką. Jasne, że troszczyli się, by ona trafiła do muzułmańskiego raju, ale jakoś jej nie przekonali.

Podobnie trzech Afgańczyków starających się o azyl w Niemczech zabrało się za dobry uczynek gwałcenia 16-letniej Niemki. Dwóch zdążyło ją zgwałcić, ale trzeciemu przeszkodziła policja. Chłopak powinien pozwać policjantów do sądu, oskarżając ich o rasizm i islamofobię, bo tylko rasizm i islamofobia mogły nimi kierować! Niech Angela Merkel pozamyka policjantów w więzieniach, by nie przeszkadzali muzułmanom gwałcić Niemki!

W Pakistanie natomiast w tym samym czasie siedmiu gorliwych muzułmanów pobiło i zgwałciło chrześcijańskiego chłopca. Kazano mu przy tym recytować teksty wysławiające Allaha (po arabsku nazywane Kalma). Poniżej przykład takiego tekstu na chwałę Allaha:
Zapewne Allah byłby szczęśliwy słysząc, jak gwałcony chłopiec wychwala go! Zaprawdę, Allah ma upodobanie w gwałtach! Ale jakoś uparty chłopczyk nie chciał wychwalać Allaha…

W tym samym Pakistanie zatrzymano też imama razem z pomocnikiem, którzy zgwałcili i zamordowali 11-letniego chłopca.

Dla sprawiedliwości należy dodać, że szlachetne gwałty dla Allaha nie ograniczają się tylko do dzieci. Dla przykładu 18 września w Rzymie została zgwałcona 57-letnia Niemka. Policja szuka sprawcę – pewnie po to, by nadać mu włoskie obywatelstwo, jak postąpiła Szwecja w przypadku Somalijczyka oczekującego w więzieniu na rozprawę sądową. Został zatrzymany za to, że w czerwcu 2017 r. razem z dwoma kumplami zgwałcił szwedzką dziewczynę – i już w lipcu miał obywatelstwo szwedzkie! Najwyraźniej Szwedom się podoba, kiedy ich kobiety są islamizowane drogą płciową.
http://annur.pl/to-nie-jest-pedofilia-islam-na...